Lotos is haar naam
Door: Caroline
Blijf op de hoogte en volg Caroline
30 November 2013 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
Hallo lieve familie en vrienden,
Aller eerst bedankt voor al jullie reacties!! Voor mij minstens zo leuk als het blog voor jullie blijkt te zijn.
Aan het einde van mijn vorige blog noemde ik dat ik zeer binnenkort naar Las Palmas zou vertrekken en dat is dan ook gebeurd. Ik kon helaas geen zeilboot vinden deze kant op. Dit voornamelijk omdat er zo'n 250 ARC boten in de haven van Las Palmas lagen om zich voor te bereiden op de grote over steek. Ik heb in plaats daarvan de ferry genomen, wat ook zeker geen straf was, deze ferry was voorzien voorzien van bar, bioscoop en zwembad op het dak. Wel totaal overbodig voor een reis van ongeveer 3,5 uur en daarbij waren er met nog geen 20 man aan boord van het schip dat zo'n 200 passagiers kan vervoeren. Maar goed in ieder geval traditie getrouw over het het water gereisd! In Santa Cruz bleek al dat ik lang niet de enigste was die opzoek was naar een boot om de oceaan over te steken. Op de ferry kwam ik een vreemde Franze jongen tegen, die overigens nog nooit gezeild had en toch onder weg was naar het vertrekkers paradijs. Bij aankomst in de marina van Las Palmas had ik het voordat ik me ook maar enigszins georiënteerd had, nog 20 van die backpackers om me heen. Er is hier bijna een soort van dorp op het strand naast de haven waar al deze lifters elkaar gezelschap houden. Sommige met een tentje andere met een hangmat of ze slapen gewoon in het zand. Gelukkig was ik iets beter voorbereid en had ik de oude bekende van ARC Portugal laten weten dat ik langs zou komen. Na heel wat geloop en gezoek in de deze gigantische haven vond in Charlie en Rod die mij direct binnen praatte op een ARC feestje, een zo genoemde sundowner. De vloot komt vrijwel elke avond samen om even wat te drinken, de dag door te nemen en te socializen. Gezellig als van ouds en de een na de andere bekende druppelde binnen. Ontzettend leuk om deze mensen weer te zien. Toen de kop er weer af was zijn Charlie Rod en ik naar Rods boot, Charlotta, gegaan om nog even een laat diner in elkaar te zetten. En voordat ik moest kiezen bij wie ik aan bord zou blijven had Rod al een bedje voor me opgemaakt en ik was van harte welkom om te blijven tot dat zijn crew zou arriveren. Uiteraard heb ik mijzelf nuttig gemaakt door te helpen met de voorbereidingen, dit afgewisseld met de zoektocht naar een boot. Van te voren had ik via verschillende websites al wat contact gelegd met verschillende schippers die ik de volgende dagen ben gaan opzoeken. Na een week had ik zelfs een keuze, in tegenstelling tot vele andere lifters, ik blijk best goed te zijn in wat ik doe :-p. Toen ik op het punt stond wat knopen door te gaan hakken, kwam ik Pieter tegen, die ik al eerder ontmoet had in Portimoa, Portugal. Hij was samen met Isaac, een Amerikaanse jongen die ooit besloot om 3 maanden op reis te gaan en vervolgens na 3 jaar nog steeds onderweg was, hij was in Portugal opgestapt daar heb ik ook hem voor het eerst ontmoet. Pieter en Isaac waren onder weg naar de Cabo Verde en zijn zoals velen in Las Palmas gestopt voor de laatste voorbereidingen. Eigenlijk durfde ik het niet te vragen....uiteindelijk ben ik toch uit mijn comfortzone gestapt en het antwoord op de te raadde vraag was ja! JA! ik mocht mee, mag mee!!! Nog steeds geloof ik het soms niet helemaal. Misschien niet direct logisch voor de niet zeilers onder ons maar van deze boot gaat menig hart een stuk sneller kloppen. Het is een 36 meter lange, 103 jaar oude gaffel getuigde haringkotter, een heel ander soort zeilen dan dat ik gewend ben maar iets wat ik heel, heel, graag wil leren. Mijn enthousiasme is ongekend! Momenteel zijn we met z'n 3en aan boord,misschien blijft dat zo of misschien komt er nog een 4e man/vrouw aan boord. Mijn vrienden van ARC heb ik gedag en tot ziens gezegd en op 24 november hebben we op het dek gezeten om de 200 nog wat boten te zien uitvaren.
Wanneer vertrekken wij? Zo snel als mogelijk, de wind is nog niet heel erg met ons geweest de afgelopen week, net als toen in Portugal komt die soms van de verkeerde kant of is te zwak om te kunnen zeilen, geduld is een schone zaak. Vervelen doen we ons echter niet, genoeg hout dat geschuurd en geschilderd moet worden, er is nog een zeil in reparatie, daarbij word er dagelijks gezwommen, zijn mijn kapitein en mede bemanning erg muzikaal en is er vrijwel altijd livemuziek aan boord en dan is Gijs er nog, de scheepshond die altijd in is voor een potje knuffelen of visjes kijken. Ondanks al dit vermaak zijn we wel erg klaar om te vertrekken, Las Palmas is maar een grote stad en weinig inspirerend. Af en toe maken we een tochtje op de scooter om is wat van het eiland te zien. Mooie Landschappen, vulkanen, maar toch zijn onze minds gezet op de Cabo Verde en natuurlijk Trinidad wat waarschijnlijk onze eerste bestemming wordt. Naar onze smaak begint het hier ook wat fris te worden. Tja we zijn inderdaad een beetje verwend!
Eergisteren voer er een bekende dinghy langs het schip, het was Rudy, mijn vorige kapitein. Ook hij heeft zijn boot verplaatst naar Las Palmas, hij blijft hier over winteren en gaat wellicht volgend jaar de oversteek maken.
Ik ben heel rustig mijn opties aan het doornemen voor als ik de oversteek heb gemaakt. Ik kan er voor kiezen om weer te gaan werken, tot de mogelijkheden behoord ook om verder te zeilen, de Pacific over, een idee wat met de dag aantrekkelijker wordt, maar daar zijn ook weer centjes voor nodig en gaat heel wat tijd in zitten, misschien kies ik een Zuid Amerikaans land uit en en vertoef daar voor een tijdje, ook worden er nog genoeg regatta s georganiseerd in de Carieb waar ik kan crewen of misschien steek ik de Atlantische nog een keer over maar dan in oostelijke richting. Ik weet het nog niet, ik hoop dat het besluit voor de hand liggend is tegen de tijd dat ik op het bewuste kruispunt sta. Voor de komende 2 maanden ben ik in ieder geval onder de pannen en ga ik vooral genieten van de wind ik de rug en zon in het gezicht op dit prachtige schip! We hopen tegen kerst weer aan land te zijn maar die uitkomst laten we in handen van de wind en de zee.
Ik wens jullie daarom bij deze alvast een gezellige Sinterklaas en een mooie kerst. Geniet van de koude frisse neus en de warme gezelligheid met de mensen dicht bij. Ik vier deze feestdagen dan wel met vreemde maar denk veel aan jullie!!
Tot blogs, Liefs,
Caroline
Aller eerst bedankt voor al jullie reacties!! Voor mij minstens zo leuk als het blog voor jullie blijkt te zijn.
Aan het einde van mijn vorige blog noemde ik dat ik zeer binnenkort naar Las Palmas zou vertrekken en dat is dan ook gebeurd. Ik kon helaas geen zeilboot vinden deze kant op. Dit voornamelijk omdat er zo'n 250 ARC boten in de haven van Las Palmas lagen om zich voor te bereiden op de grote over steek. Ik heb in plaats daarvan de ferry genomen, wat ook zeker geen straf was, deze ferry was voorzien voorzien van bar, bioscoop en zwembad op het dak. Wel totaal overbodig voor een reis van ongeveer 3,5 uur en daarbij waren er met nog geen 20 man aan boord van het schip dat zo'n 200 passagiers kan vervoeren. Maar goed in ieder geval traditie getrouw over het het water gereisd! In Santa Cruz bleek al dat ik lang niet de enigste was die opzoek was naar een boot om de oceaan over te steken. Op de ferry kwam ik een vreemde Franze jongen tegen, die overigens nog nooit gezeild had en toch onder weg was naar het vertrekkers paradijs. Bij aankomst in de marina van Las Palmas had ik het voordat ik me ook maar enigszins georiënteerd had, nog 20 van die backpackers om me heen. Er is hier bijna een soort van dorp op het strand naast de haven waar al deze lifters elkaar gezelschap houden. Sommige met een tentje andere met een hangmat of ze slapen gewoon in het zand. Gelukkig was ik iets beter voorbereid en had ik de oude bekende van ARC Portugal laten weten dat ik langs zou komen. Na heel wat geloop en gezoek in de deze gigantische haven vond in Charlie en Rod die mij direct binnen praatte op een ARC feestje, een zo genoemde sundowner. De vloot komt vrijwel elke avond samen om even wat te drinken, de dag door te nemen en te socializen. Gezellig als van ouds en de een na de andere bekende druppelde binnen. Ontzettend leuk om deze mensen weer te zien. Toen de kop er weer af was zijn Charlie Rod en ik naar Rods boot, Charlotta, gegaan om nog even een laat diner in elkaar te zetten. En voordat ik moest kiezen bij wie ik aan bord zou blijven had Rod al een bedje voor me opgemaakt en ik was van harte welkom om te blijven tot dat zijn crew zou arriveren. Uiteraard heb ik mijzelf nuttig gemaakt door te helpen met de voorbereidingen, dit afgewisseld met de zoektocht naar een boot. Van te voren had ik via verschillende websites al wat contact gelegd met verschillende schippers die ik de volgende dagen ben gaan opzoeken. Na een week had ik zelfs een keuze, in tegenstelling tot vele andere lifters, ik blijk best goed te zijn in wat ik doe :-p. Toen ik op het punt stond wat knopen door te gaan hakken, kwam ik Pieter tegen, die ik al eerder ontmoet had in Portimoa, Portugal. Hij was samen met Isaac, een Amerikaanse jongen die ooit besloot om 3 maanden op reis te gaan en vervolgens na 3 jaar nog steeds onderweg was, hij was in Portugal opgestapt daar heb ik ook hem voor het eerst ontmoet. Pieter en Isaac waren onder weg naar de Cabo Verde en zijn zoals velen in Las Palmas gestopt voor de laatste voorbereidingen. Eigenlijk durfde ik het niet te vragen....uiteindelijk ben ik toch uit mijn comfortzone gestapt en het antwoord op de te raadde vraag was ja! JA! ik mocht mee, mag mee!!! Nog steeds geloof ik het soms niet helemaal. Misschien niet direct logisch voor de niet zeilers onder ons maar van deze boot gaat menig hart een stuk sneller kloppen. Het is een 36 meter lange, 103 jaar oude gaffel getuigde haringkotter, een heel ander soort zeilen dan dat ik gewend ben maar iets wat ik heel, heel, graag wil leren. Mijn enthousiasme is ongekend! Momenteel zijn we met z'n 3en aan boord,misschien blijft dat zo of misschien komt er nog een 4e man/vrouw aan boord. Mijn vrienden van ARC heb ik gedag en tot ziens gezegd en op 24 november hebben we op het dek gezeten om de 200 nog wat boten te zien uitvaren.
Wanneer vertrekken wij? Zo snel als mogelijk, de wind is nog niet heel erg met ons geweest de afgelopen week, net als toen in Portugal komt die soms van de verkeerde kant of is te zwak om te kunnen zeilen, geduld is een schone zaak. Vervelen doen we ons echter niet, genoeg hout dat geschuurd en geschilderd moet worden, er is nog een zeil in reparatie, daarbij word er dagelijks gezwommen, zijn mijn kapitein en mede bemanning erg muzikaal en is er vrijwel altijd livemuziek aan boord en dan is Gijs er nog, de scheepshond die altijd in is voor een potje knuffelen of visjes kijken. Ondanks al dit vermaak zijn we wel erg klaar om te vertrekken, Las Palmas is maar een grote stad en weinig inspirerend. Af en toe maken we een tochtje op de scooter om is wat van het eiland te zien. Mooie Landschappen, vulkanen, maar toch zijn onze minds gezet op de Cabo Verde en natuurlijk Trinidad wat waarschijnlijk onze eerste bestemming wordt. Naar onze smaak begint het hier ook wat fris te worden. Tja we zijn inderdaad een beetje verwend!
Eergisteren voer er een bekende dinghy langs het schip, het was Rudy, mijn vorige kapitein. Ook hij heeft zijn boot verplaatst naar Las Palmas, hij blijft hier over winteren en gaat wellicht volgend jaar de oversteek maken.
Ik ben heel rustig mijn opties aan het doornemen voor als ik de oversteek heb gemaakt. Ik kan er voor kiezen om weer te gaan werken, tot de mogelijkheden behoord ook om verder te zeilen, de Pacific over, een idee wat met de dag aantrekkelijker wordt, maar daar zijn ook weer centjes voor nodig en gaat heel wat tijd in zitten, misschien kies ik een Zuid Amerikaans land uit en en vertoef daar voor een tijdje, ook worden er nog genoeg regatta s georganiseerd in de Carieb waar ik kan crewen of misschien steek ik de Atlantische nog een keer over maar dan in oostelijke richting. Ik weet het nog niet, ik hoop dat het besluit voor de hand liggend is tegen de tijd dat ik op het bewuste kruispunt sta. Voor de komende 2 maanden ben ik in ieder geval onder de pannen en ga ik vooral genieten van de wind ik de rug en zon in het gezicht op dit prachtige schip! We hopen tegen kerst weer aan land te zijn maar die uitkomst laten we in handen van de wind en de zee.
Ik wens jullie daarom bij deze alvast een gezellige Sinterklaas en een mooie kerst. Geniet van de koude frisse neus en de warme gezelligheid met de mensen dicht bij. Ik vier deze feestdagen dan wel met vreemde maar denk veel aan jullie!!
Tot blogs, Liefs,
Caroline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
